Амьдралыг єєрчилсєн мєч

Баярласан vедээ хэнд ч юу ч бvv амла. Уурласан vедээ хэний асуултад бvv хариул! Хятад ардын цэцэн vг. Сурагч байсан ус...
Манай ангийн нэг хvvхэд харьж явах нь харагдав. Тvvнийг Роберт гэдэг юм. Бvх ном дэвтрээ, сургуулийн хувцас хунараа барьчихсан явж байлаа. Би дотроо "Энэ нєхєр ч сургуулийн шvvгээнд зарим юмаа хийгээд vлдээчихэж мэдэхгvй мангар амьтан байна даа" гэж бодож байв. Тэгээд долоо хоногийн сvvлээр тоглох хєлбємбєгийн тэмцээнийхээ талаар бодож байлаа.

Ингэж бодоод явж байтал єєдєєс нэлээд хэдэн хvvхэд гvйгээд ирэв. Тэд Робертын хажуугаар єнгєрєхдєє тvvнийг дайран унагав: Роберт єнхрєн шавар дээр унаж, барьж явсан бvх юм нь гараас нь алдрав. Нvдний шил нь ч бас унажээ. Єндийн босч байгаа тvvний харцнаас би маш их гунигтай байгааг нь ажигласан юм.

Дотроо тvvнийг єрєвдєн шууд л гvйж очин тусалж байхдаа, тvvний нvд нулимсаар дvvрсэн байгааг ажиглав. Нvдний шилийг нь газраас авч єгч байхдаа би тvvнд "Эднийг битгий тoo!" гэхэд минь тэр маш их баярлан "Баярлалаа!" гэв. Газар унасан тvvний номыг авч байхдаа гэр нь хаана байдгийг асуув. Тэгээд тvvний гэр нь манай ойролцоо байдгийг нь мэдлээ. Би харайн босч, "Би яагаад чамайг огт хараагvй байдаг билээ" гэв. Роберт надад хувийн сургуулаас энгийн сургуульд єєрєєр хэлбэл манай ангид шилжиж ирснээ тайлбарлав. Ингэж би анх удаагаа хувийн сургуулийн хvvхэдтэй танилцаж билээ.

Уг нь бол тийм ч гунигтай хvv биш байлаа. Харин ч хєгжилтэй байлаа. Бидэнтэй хамт хєлбємбєг тоглохыг урихад дуртайяа хvлээж авав. Амралтын єдрvvдийг хамтдаа єнгєрvvллээ. Роберт ганц надад ч биш бусад найзуудад маань ч таалагдсан юм. Даваа гарагийн єглєє тvvнтэй нєгєє л олон номоо буцаагаад сургууль руу зєєж байхтай нь тааралдав. Би тvvнд: "Найз минь чи ингэж их ном зєєгєєд байх юм бол гарын чинь булчин товойж єгєх юм байна даа" гэхэд тэрээр дотноор инээмсэглэн талыг нь надад бариулсан юм. Тэр єдрєєс хойш бид хоёр дотно vерхэж эхэлсэн бєгєєд дєрвєн жилийн дараа дунд сургуулиа тєгслєє.

Лицейгээ тєгсєж их сургуульд орох боллоо. Роберт Нью-Йоркийг, би Техасыг зорихоор болов. Бид бие биеэсээ холдсон ч гэсэн vерхэл маань vргэлжилнэ гэдэгт хоёулаа итгэж байлаа. Тэр анагаахын сургуульд сурч, би хєлбємбєгийн багийн тэтгэлгээр менежмент сурахаар болов. Роберт дунд сургуулиа онц дvнтэй тєгсєж 1-д жагссан юм. Би тvvнийг vргэлж "Чи ч номын хэнхэгтэй хvн шvv" гэж явуулдаг байлаа.

Тєгсєлтийн баяр болоход сургуулийн захиргаа Робертийг баярын ёслол дээр vг хэлэхийг хvсэв. Ёслолын танхимд найз минь тун их ичингvйрэн орж ирсэн ч нvдний шилтэй царайлаг сайхан залуу харагдаж байлаа. Охид тvvн рvv маш их шохоорхсон байдлаар харж байсан учир ялимгvй атаархал тєрж байсныг нуух юун. Тvvний дэргэд очин "Чи чадна. Битгий сандар" гэж зоригжуулав. Найз минь "Баярлалаа" гээд индэрт гаран хоолойгоо засаад ярьж эхпэв.

-Єнєєдєр бол бидний, бидэнд тусалсан, хvнд хэцvvг даван туулахад минь дэмжлэг vзvvлсэн бvх хvмvvст талархах єдєр юм. Ээж, аав, багш, багийн дасгалжуулагч... ялангуяа найз нартаа!

-Энд би та бvхэнд нєхєрлєл бол хамгийн нандин бэлэг гэдгийг хэлмээр байна. Та бvхэнд нэгэн тvvх ярьж єгье! ... Ингэж хэлээд Роберт, бид хоёрын танилцсан єдрийг ярьж эхпэв. Би гайхан дэргэдэх хvмvvс рvvгээ харж байв.

Бид хоёрын танилцсан тэр єдєр Роберт амиа хорлохоор явж байжээ. Ном, хувцсаа барьж явсны шалтгаан нь vхсэнийх нь дараа ээж нь ирж юмыг нь авч явахад хэцvv байна байх гэж бодсоных гэнэ. Харин Даваа гарагийн єглєє эргvvлээд авч явж байсан нь амиа хорлохоо больсных байв. Ярианы тєгсгєлд Роберт "Баярлалаа найз минь, чи намайг тэр єдєр аймшигт тєгсгєлєєс аварсан юм шvv" гээд над руу харав. Сургуулийн хамгийн сурлагатай сурагчийн хамгийн нууцлаг тvvхийг сонсож байхдаа том заал нам гvм болсон байлаа. Робертийн аав ээж надруу гvнээ талархсан байдалтай харж байлаа. Би энэ олон жилд тэр єдрийг тvvнд тийм ихээр нєлєєлснийг огтхон ч мэдээгvй юм.